-
1 rogo sm
['rɔɡo] rogo (-ghi)(funebre) funeral pyre, (supplizio) -
2 rogo
sm ['rɔɡo] rogo (-ghi)(funebre) funeral pyre, (supplizio) -
3 rogo
rogo s.m.2 ( pira) funeral pyre3 ( incendio) blaze, fire4 ( falò) (bon)fire.* * *1) stake2) (incendio) fire, blaze* * *rogopl. - ghi /'rɔgo, gi/sostantivo m.1 stake; essere bruciato sul rogo to be burnt at the stake2 (incendio) fire, blaze. -
4 сожжение
cremazione ж., incenerimento м.* * *с.incenerimento m; cremazione f ( кремация)предать тело сожже́нию — cremare vt
предать что-л. сожже́нию — dare alle fiammè, mettere a fuoco; mandare al rogo ( казнь)
* * *nhist. rogo -
5 сожжение
с.incenerimento m; cremazione f ( кремация) -
6 cogitatio
cōgĭtātĭo, ōnis, f. [cogito, i. e. co-agito; cf. Varr. L. L. 6, § 43; Cic. Off. 1, 6, 19; Paul. ex Fest. p. 66, 7 Müll.].I.Abstr., a thinking, considering, deliberating; thought, reflection, meditation (in good prose, and very freq.).1.Absol.:2.cogitatio in se ipsā vertitur,
Cic. Off. 1, 44, 156:cogitatione aliquid complecti,
Quint. 11, 2, 19:subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit,
Cic. de Or. 1, 33, 150; cf. Quint. 10, 6, 1 sq.:speciem dei percipere cogitatione, non sensu,
Cic. N. D. 1, 37, 105:cogitatione aliquid comprehendere,
id. Tusc. 1, 22, 50; 4, 13, 29:cogitatio enim quamvis regionem potest amplecti,
Auct. Her. 3, 19, 32:acerrima et attentissima,
Cic. de Or. 3, 5, 17:tacita,
Quint. 5, 7, 2; cf. id. 6, 1, 44:provisa et formata,
id. 10, 7, 8:fortuita,
id. 10, 3, 29:male cohaerentem,
id. 10, 6, 6:simplices, magnas,
Tac. G. 22. —With gen.:3.timoris praeteriti,
Cic. Sest. 4, 11:cum officii, tum etiam periculi mei,
id. Fam. 7, 3, 1; Curt. 7, 8, 4:suscepti muneris,
Quint. 4, prooem. 7:cogitationem habere argenti, amoenitatum, etc.,
Cic. Par. 1, 2, 10:illius loci,
id. Att. 1, 11, 3:rerum,
id. Fam. 5, 13, 5:petendi consulatūs,
Vell. 2, 17, 2.—With rel.:II.quaeris ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem,
Cic. Att. 14, 20, 4:mihi... occurrit cogitatio, qualis animus in corpore sit, etc.,
id. Tusc. 1, 22, 51: cujus sit filius, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 2, 3.—Meton.A.Concr., a thought, opinion, judgment; a resolution, design. plan, project:B.omnes meas curas cogitationesque in rem publicam conferebam,
Cic. Off. 2, 1, 2; cf. id. Lael. 9, 32; Liv. 35, 28, 7:mandare litteris cogitationes suas,
Cic. Tusc. 1, 3, 6:versantur in animo meo multae et graves cogitationes, etc.,
id. Agr. 2, 2, 5; cf. Curt. 8, 3, 14:tacitae,
Quint. 11, 2, 17; cf. id. 3, 8, 41:posteriores enim cogitationes (ut aiunt) sapientiores solent esse,
Cic. Phil. 12, 2, 5 (transl. of Hai deuterai pôs phrontides sophôterai):ista cogitatio de triumpho,
id. Att. 7, 3, 2:redit autem illa cogitatio, quosdam fore qui, etc.,
Quint. 1, 7, 33: de his rebus rogo vos, ut cogitationem suscipiatis, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 1; cf. Cic. Att. 14, 20, 4:cogitatione rerum novarum abstinere,
Tac. H. 1, 7; cf. id. ib. 1, 23; 2, 74; id. A. 15, 54:vix a tam praecipiti cogitatione revocatus,
Suet. Calig. 48.—In Cic. several times, thought as an intellectual power, the ability of thinking, power or faculty of thought, the reasoning power (cf.:vim cogitationis habere,
Cic. Tusc. 1, 27, 66):(homo) solus particeps rationis et cogitationis,
id. Leg. 1, 7, 22; id. N. D. 3, 9, 21; 2, 7, 18; id. Verr. 2, 2, 54, § 134.
См. также в других словарях:
mandare — man·dà·re v.tr. FO 1a. far andare qcn. in un luogo spec. per uno scopo particolare o per compiere un determinato incarico: mandare qcn. a fare la spesa, mandare i soldati all attacco, lo mandarono come ambasciatore a Londra | senza l indicazione… … Dizionario italiano